ya zeynep

[can]

YÂ ZEYNEP
Sen doğduğun zaman doğdu âdeta
Hüzünler, belâlar, fâni dünyâda

Sabır, rızâ senin ikiz kardeşin
Yiğitlikte olmaz yiğitler eşin

İlmin bir deryâdır, üstâdın Zehrâ
Senden aldı ziynet baban Murtezâ

Övünür adınla senin her kadın
Zâlimler titretir mukaddes adın

İzzet nâmın ile eder iftihâr
İffet senin ile buldu itibâr

Sabrın mesajların ile yâ Zeynep!
Yaşayacak ilelebed bu mektep

Hutbelerin sarstı Kufe'yi, Şâm'ı
Esaretin tekmil etti kıyâmı

Acıklı feryadın titretti herkesi
Boğazından çıkan Murtezâ sesi

Sesin kulaklarda hâla çınlıyor
Feryadından yerler gökler inliyor

Sen esîr oldun ki kurtulsun esîr
Zincire vuruldun, kırılsın zincir

Keşke yığsa âlem kuvvetini hep
Verse ümmete bir daha bir Zeynep

Musa Aydın
1413/1993