Hz. Fatımanın (s.a) şiiri

[MERDAN]

HZ. FATIMANIN (S.A) BABASININ (S.A.A) RABBİMİZE
KAVUŞMASINDAN SONRAKİ SÖYLEDİĞİ ŞİİRDİR :

Tahammül kalmadı, sabrım tükendi,
Resuller sultanı, göçtükten beri
Ey göz, yaşlarının yıkılsın bendi
Aksın kanın, bir şey kalmasın geri..

Neredesin ey Allah resulü nerde ?
Çaresizler yasta, yetim kederde
Ağlar sana dağlar, kurtlar, kuşlar
Ağlar sana gökler, toprak ve taşlar..

Ağlar sana mahşer, hacun ve rükun, ey yar
Ağlar sana ey can, Mekke her diyar
Ağlar sana İslam, o çok garip kaldı
Ağlar, hasret onu gurbete saldı..

Görseydin ahh, senin nur minberini
Bir karanlık sardı, ışık yerini
Toprak altındaki o yüce ruh
Duysaydı ahımı anlardı beni..

Üstüme, öyle gamlar döküldü ki, eğer
Dökülseydiler gündüze, dönerlerdi geceye..

O yüce resulün gölgesinde,
Ne güzel korunurdum
Ne zulme uğruyordum, ne hakarete
Ahh ne mutlu günlerdi onlar...

Şimdi zilletten korkuyor, zulümden kaçıyorum
Kameriye çiçeği hüznünden
Dal üstünde ağlar geceleyin
Benim gözyaşlarımsa, akar sabaha değin..

Yüce resul, gamı azık yapıyorum senden sonra
Hasretinle döktüğüm gözyaşlarım, giysim olacak

Neylesin yüce Ahmedin toprağını koklayan, ıtırlanmayı
Çağlar boyu istemez, çiçekler koklamayı..