Diyanet İşleri Başkanlığı resmî isimli ihanet işleri başkanlığının yayınlamış olduğu bir ilmihalden bahsetmek istiyorum. Kitabın iki yazarı var. İkisi de Din İşleri Yüksek Kurulu Eski Üyesi. Buraya kadar sorun yok. Biz Diyanet’in bütün dinlerin ve inançların işlerine bakan bir kurum olmadığını, hatta İslam’ın sadece Hanefi fıkhına göre işleyen bir kurum olduğunu, dini eğilimlerin devlet kontrolünde olması için laikliğe tezat olmasına rağmen kurulmuş olduğunu biliyoruz. Asıl mesele söz konusu kitaptaki ilginç bir nokta: Kitabın 16. sayfasında “İslâm’da Mezhepler” başlığı altında “Mezhep nedir?” sorusunu cevaplandırıyor. Alt başlığın sonunda mezhepleri önce itikadî ve amelî olarak iki ana başlığa ayırıyor. 17. sayfada “İtikada Mezhepler” başlığı altında ise ilk yazılan ifadeleri aynen alıntılıyorum:
İnançla ilgili mezhepler genel olarak “Ehl-i Sünnet” ve “Ehl-i Bid’at” olmak üzere iki kısımdır: “Ehl-i Sünnet” peygamberimizin sünnetine uyanlar, “Ehl-i Bid’at” ise peygamberimizin hadislerini kendi keyif ve arzularına göre yorumlayanlar.
Ehl-i Sünnet’in hangi güruh olduğu malumdur. Asıl mesele kitapta geçen Ehl-i Bid’at denilen güruh hangisidir? Alevilik-Caferilik (Şialık-Ehl-i Beyt Mektebi) inancı, Ehl-i Sünnet olmadığına göre yazarların kastettikleri bid’atçılar Alevilik-Caferilik inancı mensuplarıdır. Bundan başka yorum çıkmamaktadır. Üstelik Peygamberin Ehl-i Beyt’ini kendisine imam bilmiş bir mezhebi peygamberin hadislerini keyfine ve arzularına göre yorumlamakla itham etmişler. Ben burada kimin hadisleri keyfine ve arzularına göre yorumladıklarının ya da keyfine ve arzularına göre hadis uydurttuklarının tartışmasına girmiyorum. Asıl mesele şu ki ne yazık ki bu kitap 2009’da, Ankara’da, 334 yayın numarasıyla 16. baskı olarak basılmış. İsteyen bulup bu ifadeleri oradan okuyabilir. Açılım fulyası başlamışken biz bu açılımların asıl amacının asimilasyon olduğunu söylemiş ve açılım yapanlarla açılım isteyenleri samimi bulmamıştık. Bunların nedenlerini yazmıştık. En önemli nedeni Aleviliği Caferilikten, 12 İmam yolundan koparıp Bektaşilikle kaynaştırarak asimile etmek amacının olmasıydı. İşte bu yüzden ayrı ayrı Alevi Açılımı ve Caferi Açılımı adı altında açılımlar yaptılar. Önce Şii olan ismimizi Alevi yaptılar, sonra Alevi ismini Bektaşiliğin yanına yapıştırdılar. Aynı zamanda orijinal ismimizin yerine Caferi ismini de özünden kopmamış Şiiler için kullanmaya başladılar. Birisini medyayı kullanarak Caferi lideri yaptılar, başkasını da Alevi lideri. Alevi liderini İran’a düşman, laik, Atatürkçü yaptılar. Öyle ki kuruluşlarının yayınları büyük oranda laiklik ve Atatürkçülük üzerine oldu. Böylece Atatürk ismini emellerine alet ederek Alevileri Ehl-i Beyt öğretilerinden koparmaya çalıştılar. Bunun için Caferi lideri ve Alevi lideri sıfatlarını verdikleri kişileri defalarca kez milletin önüne getirip Alevilik başka Caferilik başkadır mesajı verdiler. Cemevlerini kurdurup Alevileri orada gerçek Alevilikten (Şiilikten-Ehl-i Beyt’ten) koparma amaçlarına ulaşmak istediler. Açılım yapıyoruz dediler. Sonra Caferilik adına ilmihal kitabı bastılar. Buradaki amaç zamanla Caferilik kavramını Şiilik kavramından koparmak ve yozlaştırmaktı. Bu kitabı basarak içtihat kapısı açık olan Şia inancını hiçe sayıp kendilerinki gibi durağan, gelişmeye ve yeni meselelere kapalı bir içtihat anlayışı getirmeyi hedeflediler. Yetmedi. Alevileri gerçek Alevilikten (Şiilikten) uzaklaştırma çalışmaları sürerken aynı zamanda da Sünnileştirmeyi amaçladılar.
İşte açılımların asıl gayesinin yozlaştırma, Sünnileştirme olduğunun başka bir ispatı. Yukarıda bahsettiğim kitabı Alevi nüfusun yoğun yaşadığı Tunceli ili, Pülümür ilçesinde bedava dağıttılar. Eski kapalı camiyi yıkıp yerine minareli olarak yenisini açtılar. Bu Sünni camiine Alevileri çekmek ve Sünni camii içinde yozlaştırmak için cami dışına Ehl-i Beyt ile ilgili yazılar astılar. Bir yandan da dağıttıkları kitaplarda Sünni olmayanlara bid’at ehli dediler, tamamen Sünni inançlarını ve fıkhını anlattılar. Bunlarla birlikte Aleviler gerçek inancını öğrenip tanıyıp devletten tek kuruş almadan Alevi camileri açmak istediklerinde inşaatlarını mühürlediler, yapılmış camilere Sünni inançlı hocalar atadılar, Alevi-Şii hocalarını Diyanet’e (İhanet’e) bağlamak istediler. Şii nüfusun yoğun olduğu yerdeki bir Alevi-Caferi camiini önce gasp edip bilmem kaç milyon liralık koskoca camii inşa ettiler. Yetmedi adını Yavuz Sultan Selim Camii koydular. Sonra açılım diye camiin adını değiştirdiler. Şimdi bu kurum Diyanet İşleri mi oluyor yoksa ihanet işleri mi?
İşte size açılım! Daha ne diyeyim. Benim garip neneme de bu kitabı vermişler. Sordum. “Kuran’mış dedi. Mübarek kitap dedi. Dağıtıyorlardı ben de aldım.” Şimdi nenem bu kitabı torunlarına kutsal diye bıraksa ve bu kitap uzun yıllar saklansa ne olacak? Yıllar sonra bir araştırmacı (!) çıkıp Alevilerin aslında Sünni olduğu iddiasını ortaya atıp bunu da delil sunmayacak mı?
Anlayın artık Aleviyiz, Caferiyiz yani asıl ismimizle Şiayız bir dönem kızılbaştık. Siz Ehl-i Bidat deseniz de biz Fırka-i Naciyye'yiz.
Kitaptan Resimler:
- Resim 001.jpg (103.81 KiB) 978 kere görüntülendi
- Resim 0011.jpg (76.75 KiB) 978 kere görüntülendi
- Resim 001s.jpg (211.89 KiB) 978 kere görüntülendi