Batmışın ardından nefessiz koşanlara (!) ithaf olunur....
Gönderilme zamanı: 25 Haz 2009, 01:26
Güneş battı nihayet, gitti dağların ardına;
Dağların gölgesi düştü Erzincan Ovası’na.
Ufukta batıp kaybolan bükük boyunlu güneş,
Bir timsal-i hâldir, çilekeş ki ne çilekeş!
Ufkumuzda batan nedir firarî bir güneş mi?
Bu ovanın her neferi adî bir çilekeş mi?
Güneş burada batarken Batı^da doğuyordu.
İnsanımız ki zulmet içinde kayboluyordu!
Bir batmışın ardından nefessiz koşma hevesi,
Umarsız veba misali sarıyordu herkesi!
Âtimizin he hücresi medeniyet güneşi,
Yok edecek mazimizdeki övgü dolu leşi!
Güneş battı nihayet gitti dağların ardına.
Dolunay ışığı düştü Erzincan Ovası’na!
Ova şimdi aydınlık…
Karanlıklar yok artık…
Erzincan;
Hem derdim, kederim;
-tatlı-
Hem neşem, sevincim;
-acı-
Özcan CANPOLAT
Dağların gölgesi düştü Erzincan Ovası’na.
Ufukta batıp kaybolan bükük boyunlu güneş,
Bir timsal-i hâldir, çilekeş ki ne çilekeş!
Ufkumuzda batan nedir firarî bir güneş mi?
Bu ovanın her neferi adî bir çilekeş mi?
Güneş burada batarken Batı^da doğuyordu.
İnsanımız ki zulmet içinde kayboluyordu!
Bir batmışın ardından nefessiz koşma hevesi,
Umarsız veba misali sarıyordu herkesi!
Âtimizin he hücresi medeniyet güneşi,
Yok edecek mazimizdeki övgü dolu leşi!
Güneş battı nihayet gitti dağların ardına.
Dolunay ışığı düştü Erzincan Ovası’na!
Ova şimdi aydınlık…
Karanlıklar yok artık…
Erzincan;
Hem derdim, kederim;
-tatlı-
Hem neşem, sevincim;
-acı-
Özcan CANPOLAT