Ayet ve Hadislerde İmamet

[f_altan]

Bazen Hüccet Korku ve Gaybet Durumda Yaşar


1. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “ Evet, yeryüzü Allah’ın hüccetleri ve delilleri iptal olmasın diye (bazen) zahir ve meşhur, (bazen de) korku ve gizlilik içinde yaşayarak Allah’ın hüccetlerini ikame eden birinden boş kalmaz.”[1]

2. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allahım! Senin, yeryüzünde mutlaka velilerine tabi olanların dağılmaması için (bazen) zahir, (ama) itaat edilmeksizin ve (bazen de) gizli, korkulu ve bekleyen birbiri ardınca hüccetlerin olmalıdır. Onlar batıl devletin hakimiyeti zamanında sessizlik içinde ve insanların gözünden gizli olarak yaşasalar da ilim ve edeplerinin nuru insanlardan gizli kalmaz.”[2]

3. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah’ım! Şüphesiz ben ilmin tümüyle toplanamayacağını ve konularının kesilmeyeceğini biliyorum. Şüphesiz ki sen yeryüzünü, kulların için hüccetin iptal olmasın ve dostların hidayete erdikten sonra sapmasın diye zahir ve itaat edilir veya korkulu, tanınmaz ve itaat edilmez hüccetten boş bırakmazsın.”[3]

4. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah Adem’i yarattığı günden beri yeryüzü zahir, meşhur veya gaip ve gizli hüccetten boş kalmamıştır.”[4]

5. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Yeryüzü zahir veya batın bir imam olmaksızın baki kalmaz.”[5]

-----------------------------
[1] el-Bihar, 23/46/91
[2] a. g. e 23/54/116
[3] el-Gaybetu li’i Nu’mani, 137/2
[4] Emali es-Seduk-Seduk, 157/15
[5] el-Bihar, 23/23/26

[f_altan]

İmam Olmazsa Yeryüzü Batar


1. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Yeryüzü imamsız kalırsa batar.”[1]

2. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Eğer bir an imamın varlığı yeryüzünden kalkacak olursa, deniz ehlini dalgalandırdığı (sarstığı) gibi yeryüzü de ehlini dalgalandırır/sarsar.”[2]

3. İmam Bakır (a.s) imamların nitelikleri hakkında şöyle buyurmuştur: “Aziz ve celil olan Allah onları, sakinlerini sarsmasın diye yeryüzünün erkanı karar kılmıştır. Onlar İslam’ın direkleri ve hidayet yolunun koruyucularıdır.”[3]

4. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Yeryüzü bir tek gün bile ümmetin kendisine sığındığı bizden olan (Ehl-i Beyt’ten bir) imam olmaksızın baki kalmaz.”[4]

5. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Yeryüzünde her zaman hüccet vardır. Zira insanlar hüccet olmaksızın ıslah olmaz ve yeryüzünü sadece hüccet ıslah eder.”[5]

-----------------------
[1] el-Kafi, 1/179/10
[2] a. g. e. h. 12
[3] a. g. e. s. 198/3
[4] el-Bihar, 23/42/82
[5] a. g. e. s. 51/101

[f_altan]

Her Ümmet İmamı İle Çağrılır


“O günde bütün insanları önderleriyle berâber çağırırız.”[1]

“Firavun'un buyruğuna uydular, oysa Firavun'un buyurduğu sağduyuya uygun değildi. Firavun, kıyamet gününde kavmine öncülük eder, onları cehenneme götürür. Gittikleri yer ne kötü yerdir!”[2]

1. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kıyamet günü olunca aziz ve celil olan Allah nezdinden şöyle bir ses gelir: “Herkes dünyada uyduğu imamının ardı sıra götürüldüğü yere gider.”“Nitekim, kendilerine uyulanlar, azabı görünce uyanlardan uzaklaşacaklar”[3]

2. Resulullah (s.a.a) “O günde bütün insanları önderleri ile birlikte çağırırız.” ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: “Her kavim zamanlarının imamı, Allah’ın kitabı ve peygamberlerinin sünneti ile çağırılır.”[4]

3. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Siz ve sizin gibi olanlar dışında her kavim dünyada uydukları imamları ile birlikte kıyamet günü gelir; bu onlara, onlar da buna lanet eder.”[5]

4. İmam Hüseyin (a.s) “O günde bütün insanları önderleri ile birlikte çağıracağız.”ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: “Bir imam doğru yola çağırmış ve takipçileri davetini kabul etmişlerdir. Bir imam da sapıklığa çağırmış ve takipçileri davetine icabet etmiştirler. Onlar cennettedir bunlar ise cehennemde. Allah’ın şu sözü de bunu ifade etmektedir: “Bir grubu cennette, bir grubu ise yakıcı ateşte.”[6]

5. İmam Zeyn’ul Abidin (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah’ım! Sen her zaman kendisini kulların için bir nişane, beldelerin için bir meşale kıldığın imam vasıtasıyla ipini bağladıktan ve kendisini hoşnutluğuna erişmek için araç kıldıktan sonra dinini güçlendirdin.”[7]

----------------------
[1] İsra suresi, 71. ayet
[2] Hud suresi, 97-98. ayetler
[3] el-Bihar, 8/10/3
[4] a. g. e. h. 2
[5] a. g. e. s. 11/4
[6] Nur’us Sakaleyn, 3/192/335
[7] a. g. e 3/193/336

[f_altan]

İmam’ı Tanımak


1. İmam Sadık (a.s) Allah-u Teala’nın “Kime hikmet verilirse” ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: “(Hikmet) Allah’a itaat etmek ve imamı tanımaktır.”[1]

2. İmam Bakır (a.s) Allah-u Teala’nın “Ölü iken kalbini diriltip, insanlar arasında yürürken önünü aydınlatacak bir nur verdiğimiz kimsenin durumu...” ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: “Ölü, bir şey bilmeyen kimsedir. Nur ise kendisine uyulan imamdır.”[2]

3. İmam Hüseyin (a.s) Allah’ın marifeti hakkında sorulunca şöyle buyurmuştur: “(Marifetullah) Her zaman ehlinin kendisine itaat etmeleri farz olan imamlarını tanımasıdır.”[3]

4. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Biz Allah’ın itaatini farz kıldığı kimseleriz. Sizler insanların tanımamakta mazur olmadığı kimseye uyuyorsunuz.”[4]

5. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dikkatli olunuz! Sizler tanımama hususunda mazur olmayacağınız kimseye itaat etmeyiniz.”[5]

--------------------------
[1] el-Kafi, 1/185/11
[2] a. g. e. h. 13
[3] el-Bihar, 23/83/22
[4] a. g. e. 96/211/13
[5] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l Hadid, 18/373

[f_altan]

İmamı Tanımanın veya Tanımamanın Etkileri


1. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz aziz ve celil olan Allah’ı sadece Allah’ı ve biz Ehl-i Beyt’ten olan imamını tanıyan kimse tanır ve ibadet eder.”[1]

2. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bizi tanıyan kimse mümindir, bizi inkar eden kimse ise kafirdir.”[2]

3. İmam Bakır (a.s) Allah-u Teala’nın “Karanlıklarda kalıp çıkamayan kimsenin durumu gibi midir?” ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: “Onlar imamlarını tanımayan kimselerdir.”[3]

4. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İmam aziz ve celil olan Allah ile yaratıkları arasında bir kılavuzdur. Kim onu tanırsa mümindir ve kim de inkar ederse kafirdir.”[4]

-----------------------------
[1] el-Kafi, 1/181/4
[2] a. g. e. s. 187/11
[3] a. g. e. s. 185/13
[4] el-Bihar, 23/88/32

[f_altan]

Zamanın İmamını Tanımadan Ölen Kimse


1. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Her kim imamını tanımadan ölürse cahiliye ölümü üzere ölmüştür.”[1]

2. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kim zamanının imamını tanımadan sabahlarsa (ve o gece ölürse) cahiliye ölümü üzere ölmüştür.”[2]

3. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Her kim boynunda biat olmaksızın ölürse cahiliye ölümü üzere ölmüştür.”[3]

4. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Her kim imamsız ölürse cahiliye ölümü üzere ölmüştür.”[4]

İbn-i Ebi’l-Hadid’in nakl ettiğine göre Abdullah b. Ömer Hz. Ali’ye biattan kaçındı ve gece biatsız ölmemek için Abdulmelik’e biat etmek üzere gece yarısı Haccac’ın kapısını çaldı. Onun bu düşüncesi Resulullah’tan nakl ettiği şu rivayetti: “Her kim imamsız ölürse cahiliye ölümü üzere ölmüştür.”Haccac onu öylesine bir aşağıladı ki ayağını yatağından çıkararak şöyle dedi: “(Biat etmek için) elini ayağıma dokundur.”[5]

--------------------
[1] a. g. e. s. 76/1
[2] el-Bihar, 23/78/8
[3] Kenz’ul Ummal, 463
[4] a. g. e. 464
[5] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l Hadid, 13/242

[f_altan]

İmamı Tanımayan ve Onu İnkar Etmeyen Kimse


1. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bizi tanımayan, ama inkar da etmeyen kimse Allah’ın kendisine farz kıldığı hidayete, yani bize itaatin gerekliliğine dönmediği sürece sapıktır. Bu sapıklığı üzere ölürse Allah ona dilediğini yapar.”[1]

2. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Her kim onu (İmamı) tanımaz ve düşmanlık ederse müşriktir ve eğer onu tanımaz, ona düşmanlık etmez ve düşmanına da dostluk elini uzatmazsa cahildir, müşrik değildir.”[2]

--------------------
[1] el-Kafi, 1/187/11
[2] el-Bihar, 25/88/31

[f_altan]

İmametin Şartları ve İmam’ın Özellikleri


Kur’an:

“Sabredip ayetlerimize kesin olarak inanmalarından ötürü, aralarından, onları buyruğumuzla doğru yola götüren önderler yaptık.”[1]

“Gerçeğe eriştiren mi, yoksa, birisi götürmezse gidemeyen mi uyulmağa daha layıktır? Ne biçim hüküm veriyorsunuz?”[2]

“Doğrusu Allah size onu seçti, bilgice ve vücutça gücünü artırdı”dedi.”[3]

1. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bu işi (imamet makamını) sabır, basiret ve işleri bilen kimseler yüklenebilir.”[4]

2. İmam Rıza (a.s) İmamın sıfatı hakkında şöyle buyurmuştur: “İmamet hususunda güçlü, siyaset hususunda ise bilgi sahibi olmalıdır.”[5]

3. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İmam hakkı ikame etmek için düşünen bir kalp, konuşan bir dil ve gürleyen bir yürek sahibi olmalıdır.”[6]

4. İmam Ali (a.s) İmamların sıfatları hakkında şöyle buyurmuştur: “Onlar dini derk ettiler, anlayan ve riayet eden bir akılla derk ettiler; duyan ve rivayet eden bir akılla değil! Şüphesiz ilmin ravileri çoktur; riayet edenleri azdır.”[7]

5. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kim kendisini insanlara imam kılarsa, başkalarını eğitmeden önce kendisini eğitmelidir. Başkalarını diliyle terbiye etmeden önce davranışları ile terbiye etmelidir.”[8]

6. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Münezzeh olan Allah’ın emrini sadece, ödün vermeyen ihmalkarlık etmeyen ve şahsi hedefleri peşinde koşmayan kimseler ayakta tutabilir.”[9]

7. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İmam ağız, mide ve tenasül organı hususunda hiç kimsenin kendisini kınayıp, “o yalancıdır, insanların malını yemektedir” ve benzeri sözler söyleyemediği kimsedir.”[10]

8. İmam Bakır (a.s) imamın nişanesini açıklama hususunda şöyle buyurmuştur: “Helalzadelik, güzel terbiye ve boş şeyler ile oyalanmamak.”[11]

9. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bu ümmetin işine eskiden ve şimdi en layık olan kimse resule en yakın olan, kitabı en iyi bilen, dini en iyi düşünen, İslam’da öncü olan, cihatta üstün bulunan ve ümmetin yöneticiliğini omuzlamada en güçlü olandır.”[12]

10. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İmamlardan her kimde şu üç özellik bulunursa imam olmaya ve bu emaneti omuzlamaya layıktır: “Hükmünde adaletli olmak, insanlardan uzak durmamak ve Allah’ın kitabını yakın ve uzak herkes hakkında icra etmek.”[13]

11. İmam Hüseyin (a.s) Kufe ehline yazdığı bir mektupta şöyle buyurmuştur: “Ömrüme andolsun ki İmam, sadece Allah’ın kitabı üzere hüküm eden, adaleti uygulayan, hak dine bağlı olan ve Allah’ın (emirleri) karşısında nefsini dizginleyen kimsedir.”[14]

12. İmam Rıza (a.s) şöyle buyurmuştur: “İmamın bir takım alametleri vardır: İnsanların en bilgini, hüküm vermede en üstünü, insanların en takvalısı, insanların en sabırlısı, insanların en cesuru, insanların en cömerdi ve insanların en abid olanıdır.”[15]

13. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz İmamet sadece kendisinde şu üç sıfat bulunan kimse ile ıslah olur: Kendisini haramlardan koruyan takva, gazabına hakim olacak bir hilim ve yönettiği kimselere bir baba gibi güzel davranmak.”[16]

14. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bu işe insanların en layık olanı; bu hususta en güçlü olan, Allah’ın bu konudaki emrini en iyi bilen, bir fitneci fitne kopardığında ona hakka dönmesini söyleyen ve dönmediği takdirde onunla savaşan, kimsedir.”[17]

15. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İlim ve bilgileri onları hakikatleri görmeye sevk etmiş ve yakinin ruhu ile mübaşeret etmişlerdir. Refah içinde yüzenlerin zor kabul ettiği şeyleri kolay görmüşlerdir...Onlar Allah’ın yeryüzündeki halifeleridir.”[18]

16. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İmamete layık olan imamın bir takım alametleri vardır. Bunlardan birincisi; büyük ve küçük tüm günahlardan masum olduğunun, fetva verirken sürçmediğinin, yanlış cevap vermediğinin, yanılmadığının, unutmadığının ve dünyadan hiçbir şeye gönül bağlamadığının bilinmesidir. İkinci olarak; Allah’ın helal ve haramını, çeşitli hükümlerini, emirlerini, yasaklarını ve insanların ihtiyaç duyduğu şeyleri en iyi bilendir. (O halde insanlar ona muhtaçtır). Onun insanlara ihtiyacı yoktur. Üçüncü olarak; insanların en cesuru olmalıdır. Zira o müminler grubunun kendisine yöneldiği kimsedir. Eğer ilerlemekten geri kalırsa müminler de onun gerilemesiyle geri çekilirler. Dördüncü olarak; yeryüzünün tüm insanları cimri olsa da insanların en cömerdi olmalıdır. Zira eğer hırslı olursa elinde bulunan Müslümanların malı hakkında da hırslı olur. Beşinci olarak; tüm günahlardan masum olmalıdır. Bu özelliği ile masum olmayan uyanlarından ayrılır. Zira o masum olmazsa diğer insanların düştüğü helak edici günahlar, şehvetler ve lezzetlere kapılma hususunda kendisine güven olmaz.”[19]

17. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İtaati farz olan imamın velayetinin büyük sınırları onun her türlü hata, sürçme, kasıt, büyük ve küçük her türlü günahtan masum olduğunun bilinmesidir. Ne sürçer, ne hata eder, dini ortadan kaldıran hiçbir şeye gönül vermez. Boş şeylerle uğraşmaz. O Allah’ın helal ve haramını, farz ve sünnetlerini, tüm hükümlerini en iyi bilendir. O bütün alemden müstağnidir. Diğerleri ona muhtaçtır. Şüphesiz o insanların en cömerdi ve insanların en cesurudur.”[20]

18. İmam Ali (a.s) Hemmam Hutbesinde Müminin sıfatlarını zikrettikten sonra şöyle buyurmuştur: “O kendisinden sonraki iyiler için imamdır.”[21]

19. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İnsanın imamet makamına layık olmasını sağlayan şeylerden bazısı şunlardır: Temizlik, insanın ateşe girmesine sebep olan helak edici her türlü günah ve isyandan arınma. Sonra ümmetin helal ve haram hususunda ihtiyaç duyduğu her şeyi aydınlatan bir ilim; Kur’an’ın özel ve genel, muhkem ve müteşabih hükümlerini, ilmi inceliklerini zihinden uzak tevillerini ve nasih ve mensuhunu bilecek bir bilgi.”[22]

---------------------------
[1] Secde suresi, 24. ayet
[2] Yunus suresi, 35. ayet
[3] Bakara suresi, 247. ayet
[4] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l Hadid, 7/36
[5] el-Kafi, 1/202/1
[6] Gurer’ul Hikem, 11010
[7] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l Hadid, 13/317
[8] a. g. e. 18/220
[9] a. g. e. s. 274
[10] el-Kafi, 1/284/3
[11] a. g. e. s. 285/4
[12] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l Hadid, 3/210
[13] Kenz’ul Ummal, 14315
[14] el-İrşad, 2/39
[15] Mean’il Ahbar, 102/4
[16] el-Hisal, 116/97
[17] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l Hadid, 9/328
[18] a. g. e. 18/347
[19] el-Bihar, 25/164
[20] a. g. e. 68/389/39 (bak. ) tüm hadisler
[21] el-Kafi, 2/230/1
[22] el-Bihar, 25/149/24, (bak) tüm hadisler

[f_altan]

İmametin Engelleri


1. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Namus, kan, ganimet, ahkam ve Müslümanların imamet görevini (şunlara) vermenin doğru olmadığını biliyorsunuz: Cimri kimseye...Zira cimri kimse Müslümanların malına tamahlanır. Hakeza cahile...Zira cahil de cehaletiyle onları saptırır. Hakeza acımasız ve zalim kimseye...Zira acımasız insan, gaddarlığıyla onları ihtiyaçlarından mahrum bırakır.[1] Hakeza devletlerden korkanlara, zira devletlerden korkan kimse de[2] bir kavmi diğerinden kayırır. Hakeza hükümlerinde rüşvet olan kimseye. Zira rüşvet alan kimse hakları çiğner, hakkı sahibine ulaştırmada ihmalkarlık eder. Hakeza sünneti askıya alan kimse de ümmeti helak olmaya sürükler.”[3]

2. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Allah-u Teala Davud’a (a.s) şöyle buyurmuştur: “Alim ve şehvetleri seven bir kalbi (kimseyi), takva sahiplerine imam kılmam haramdır.”[4]

-------------------
[1] İbn-i Ebil Hadid bu tabirin acımasız idarecilerin korkusundan ihtiyaçlarını onlara söyleyemez. Merhum Feyz ise şöyle tercüme etmiştir: “...Ta ki zulümle onları perişan etmesin.”
[2] Merhum Feyz bu ifadeyi şöyle tercüme etmiştir: Hakeza günlerin değişmesinden korkanlara. Zira günlerin değişmesinden korkan kimse bir grupla birliktelik eder, diğer bir grubu ise hor ve hakir kılar.
[3] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l Hadid, 8/263
[4] Nur’us Sakaleyn, 4/44/145

[f_altan]

Adalet İmamlarına Farz Olan Şeyler


1. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz Allah beni yaratıklarına imam kılmıştır. Fakir fakirliği ile bana uysun ve zengin zenginliği ile isyan etmeye kalkışmasın diye yiyeceğim, içeceğim ve giyeceğim hususunda insanların zayıfları gibi olmamı farz kılmıştır.”[1]

2. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz Allah-u Teala fakir olan kimselerin, fakirlikleri sebebiyle isyan etmesinler diye hak imamlarına kendilerini zayıf insanlarla aynı tutmasını farz kılmıştır.”[2]

3. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Hak imamların, yiyecek ve giyeceklerinde insanların en zayıf halli olanlarına benzemesi onların güçlerinin yetmediği şeylerle ortalıkta belirmemeleri gerekir. Böylece fakir onu görünce içinde olduğu durum sebebiyle Allah’tan hoşnut olur. Zengin de onları görünce şükür ve alçak gönüllüğünü artırır.”[3]

4. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Halifeye iki kase dışında Allah’ın malından istifade etmesi helal değildir. Bir kaseyi kendisi ve ailesi yer, bir kaseyi de başkalarına yedirir.”[4]

5. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bilin ki hiç şüphesiz her uyanın kendisine uyduğu, ilminin nuruyla aydınlandığı bir imamı vardır. Bilin ki hiç şüphesiz imamınız dünyadan sadece iki eski elbise ve yiyecekten iki dilim ekmek ile yetinmektedir.”[5]

6. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz imama, Allah’ın emirlerinden yüklendikleri dışında hiçbir şey gerekmez. (Allah’ın emirleri ise şunlardır: ) Öğütlerde ihmalkarlık etmemek, hayır dileme hususunda gayret göstermek, sünneti ihya etmek, müstahak olana hadleri uygulamak, pay sahiplerine paylarını (beytülmalden) vermek.”[6]

7. İmam Ali (a.s) Esvet Katebe’ye yazdığı mektupta şöyle buyurmuştur: “Allah’a hamd ve senadan sonra...Valinin istekleri olursa, onu bir çok adaletten alı-koyar. İnsanların işi, hak olan hususlarda senin yanında eşit olmalıdır.”[7]

8. İmam Ali (a.s) Muhammed b. Ebi Bekir’e yazdığı mektubunda şöyle buyurmuştur: “Eğer halkın bir ihtiyacı olursa (vali) tanıdık ve yabancı kendi nezdinde eşit olsun diye oturmak ve yüzlerine bakmak hususunda ayrımcılık yapma. Uzak ve yakın senin nezdinde eşit olsun.”[8]

---------------------------
[1] el-Bihar, 40/336/17
[2] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l Hadid, 11/32
[3] Nehc’us Saadet, 2/49
[4] Kenz’ul Ummal, 14348
[5] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l Hadid, 16/205
[6] a. g. e. 7/167
[7] a. g. e. 17/145
[8] a. g. e. 6/65