Bir Alevi'nin Ağıtı

[3nokta]

Bir Alevi'nin Ağıtı



Hayat çizgilerden ibaret
Ve seni bekliyor sükünet
Yırtılmış belki gelecek
Belki tipiye tutulmuş,
Ama sen yinede sabret
Çok ağladık,çok canımız yandı
Bizi bazen Emevi bazen Yavuz yaktı
Camilerimiz basıldı
İmamlarımıza kıyıldı
O ki koskaca Osmanlı
Şah İsmailime zerre acımadı..

Ali'mi bir gece namaz vakti
Kazların feryadı ve şahitliği
Ah elin kırılsın lanet harici
Zehirli kılıcını çekti kınından
Ali'mi şehit etti bizide yardan

Hasan'ım sanki aynı dedesi
Mağrur,heybet ile gürmüş sesi
Hac yolunda yalın ayak
Namazda
Allah huzurunda solarmış benzi
Alem sana kurban olsun
Peygamberimin Ehli-Beyt'i
Muaviye'ye uydu Eş’âs kızı Ca’de
Kanarak içti Hasan bin Ali'im
Oysa zehirle doluydu o kase
Çok zehirlemiştiler imam Mucteba'yı
Dedi ki "hiç tanımadım böle bir acıyı"
Şehit düştü Seyyid'im Hüccet'im
Yetmedi 70 ok yedi naaşına
Ebu Muhammed'im
Ey Allahım duy sesimi
Son nefese kadar muaviyeye'dir Lanetim...


Peygamberim derki;
"Hüseyin de benim evladım"
"Ona şecaat ve cömertliğimi bağışladım"
"Hüseyin bendendir,bende ondanım"
Daha ne demeliyim Yaradan'ım
O ki Seyyid,o ki Sibt,o ki Mübarek
Daha fazla söze ne gerek
Öldü muaviye geldi yezit yerine
Haber saldı "biat isteyin" diye
Ebu Abdullah "etmem" dedi biat
Gitti Mekke'ye vermediler bir rahat
Düştü ceddi ile küfe yoluna
Kurban olayım boyuna posuna
Yezid ordusu çevirdi önünü Karbela'da
Susuz kaldı Hüseyn'im,Ali Ekber'im
Susuz kaldı Rugeyyem,Zeynebim
Su yolunda koydu sağını solunu Alemdar'ım
Sıffında Babasının kahramanı Abbas'ım.
Boğazında ok ile şehadet Eshgerim
Gana bulandı Küçücük Ali Asker'im
Yetmişiki şehit verdi Huseyn'im
Ey Fatımat’üz Zehra annem
Yetmedi kendini verdi Huseyn'im
Yer gök ağladı Seyyid üş- Şüheda'ya
Yer gök utandı tanık olduklarına
Allahın laneti Yezid'e ola
Allahın laneti Şimr'e ola
Allah lanet etsin Ömer bin Sad'a..