"Felaketler Öncesi Ehlibeyt Yoluna Son Çağrı "Kitabı Hususunda...

[beyazgül12]

sayfa 807 devamı,

Vardım Hz İsa ile Hz Musa ya selam verdim.Onların onayını alarak devam ettim:

Musa Nil e daldı elinde asa
Hakk dan iletildi buna bu yasa
Çok zulümler gördü Hz İsa ,
Bu da ne ki Kerbela nın yanında.
Hz İsa olsun ,Hz Musa olsun ,"Evet Ali Sefa ,Hz Hüseyin in acıları bizim acılarımıza benzemez"dediler.

[beyazgül12]

sayfa 807 devamı ve 808,

Öyle ya Hz İsa Ruhullahı da çarmıha gerdiler,ellerinden ayaklarından çarmıha çivilediler,başına dikenli telden taç yaptılar,bu zulüm göz ardı edilemezdi.Ama Kerbela zulümü bambaşkaydı.

Bunu bütün Peygamberler bildikleri için Hz Şehitler serdarı Hz İmam Hüseyin in ve onun Ehlibeyt kervanı Kerbela şehitlerimizin davası ile kendilerinin acılarını onlar dahi asla kıyaslamıyorlardı.

Ordan geçtim,Ehlibeyt in en sadık dostlarından Hz Nesimi ye o mübarek de Ehlibeyt aşkına Allah yolunda derisini yüzdürmüştü.

Dedim "Ey Nesimi can ,sen ne dersin"Dedi "Ali Sefa ben Ehlibeyt aşkına bin defa derimi yüzdürsem ,Hz Kerbela şehitleri ile kıyaslanamaz"Ona da şöyle söyledim.

levhi kalem bunu böyle yazdılar
Kimi ikrar verip ikrar bozdular
Nesimi nin derisini yüzdüler
Bu da ne ki Kerbela nın yanında

[beyazgül12]

sayfa 808 devamı ,

Ve tüm Peygamberler e hitap ederek,geçtim Hz Mansur a ,o mübareği de çarmıha germişlerdi.Onun da suçu Allah yolunda Ehlibeyt i sevmek ve onlara gönül vermekti.Sözlerime devam ettim:

Çok nebiler çok zulümler gördüler
Murad alıp muradına erdiler
Ol Mansuru çarmıhlara gerdiler
Bu da ne ki Kerbela nın yanında

Evet Mansur Hazretleri de "bu da ne ki Kerbela nın yanında "dedi.

Tekrar ulu divanın Allah,Muhammed,Ali Hazretlerinin karşılarına geçerek saygıyla selamlayarak sözlerimi şöyle bitirdim:

Ali Sefa m der ki bana sorulsa
Ruzi mahşer gelip nizam kurulsa
Her şehide sekiz cennet verilse
Bu da ne ki Kerbela nın yanında

[beyazgül12]

sayfa 808 devamı,

Evet ,sesimi kestim ,sözlerimi bitirdim,Divanın karşısında kıyama durdum,fakat divandakilere baktım,onların da ağlamaktan gözleri kan çanağı olmuştu.Kerbela şehitlerimiz koşuştu,geldi yanıma,beni tebrik etti,tüm mahşer yerindeki canlar da ,divandakiler de ,Kerbela şehitlerimiz de ,melekler,feriştahlar da yerler,göklerde Kerbela şehitlerimiz için bizimle ağlaştılar.

[beyazgül12]

sayfa 808 devamı,ve 809,

Yüce Divandan Hz Allah u Teala ,iki Cihan Serveri Hz Muhammed Mustafa,Evliyalar Şah ı Velayet Mülkünün sahibi Şah ı Merdan Aliyyül Murtaza geldi.Beni kutladılar." Evet ,Ali Sefa ,Ehlibeyt in Kerbela şehitlerimizin davasını sana verdik,sen bizdensin,bizler de seninleyiz.Sen şu an Kerbela şehitlerimizin Avukatısın .Yarın Ruzı mahşer gününde Kerbela şehitlerimiz de bu divanda senin avukatlığını yapacak "dediler.

[beyazgül12]

sayfa 809,

Ben tekrar bütün mahşer yerindeki Allah dostlarına dönerek ,"tüm dünyada sizin acılarınızı da savunup,Kerbela şehitlerimizin acılarıyla sizlerin acılarınızı da duyuracağım"diye yüce divan huzurunda onlara da söz verdim.Hepsi ile vedalaştık.(NOT/buraya kadar anlatılanlar bir rüyaydı)

Kendime geldiğimde gözyaşlarım yakamı bağrımı ıslatmıştı.Sessizce kalktım,kapıya çıktım,şafak yeni atmıştı,kurtlar kuşlar kendi dilleri ile Cenabı Hakk ı zikrediyorlardı.Seher yeli ılgıt ılgıt yüzüme vurarak yanaklarımı okşayarak esip gidiyordu.Benim ise gözyaşlarım ,bağrımın üzerinde tane tane bir taş gibi duruyordu.Seher yeli ile Kerbela şehitlerimize önce selam gönderdim ,üstlendiğim davamda ne kadar ağır bir sorumluluk taşıdığımın farkındaydım.
O gördüğüm mahşer yerindeki olayların tesirine o kadar kapılmıştım ki ,sanki hala mahşer yerinde imtihan alanındaymışım gibi kalbim,kuş kalbi gibi çarpıyor ,kalp atışlarım her bağrımın içinde vuruşunda beni sarsıyordu,vücudum kasılmış,rüzgara kapılmış yaprak gibi titriyordum.Ellerimi açtım ,şafak vakti kuşlarla Tanrı ya yalvarmaya başladım;

[beyazgül12]

sayfa 809,devamı,

"Ey Rabbil Alemlerin sahibi,zalimlerin karşısında mazlumların yanında yer alan yüce Tanrım,yüce Allah ım ;ben sana sonsuza kadar inanıyorum ki ,benim mahşer yerinde gördüklerimin hepsi gerçek .Sen bu yüce divanında beni imtihana tabi tuttun ,benden ikrar aldın ve ben ikrarımda sadığım,ikrarım ikrardır.
Yalnız bu dünyanın ve Ahiretin en büyük sorumluluk ve ağır yük ve vebal taşıyan davası için bana görev verdiniz,ben de aldım,seve seve kabul ettim.Bu görevimde başarılı olmam için,başarıya ulaşmam için bana Ehlibeyt in Kerbela şehitlerimizin yüzü suyu hürmeti için yardım eyleyin.Ben bu dağın başındaki ufacık köyden koskoca dünyaya bu davayı nasıl götürüp ulaştıracağım,bu kadar yoksulluk içinde maddi ve manevi destek isteyen bir davadır bu dava .Ben kendim için değil,bu Ehlibeyt in davasını başarıya ulaştırmak için senden ve senin yüce divanındaki yanında oturan ,Hz İki Cihan Serveri Hz Muhammad Mustafa dan ve evliyalar,embiyalar ,serçeşme başı Şah ı velayet mülkünün sahibi Şah ı Merdan Hz İmam Ali den yardım istiyorum ve yardım bekliyorum.Bunu benden esirgemeyin."

[beyazgül12]

sayfa 809,devamı,

Diye dua ettim.Tam dua bitmişti ki ,musaip kardeşim delakardeşgilin Ali si karşıma dikildi ve "ne sızlanıp duruyorsun ,ikrarında sadık kalacaksın ,aldığın görevi tamamlayacaksın ,bu dava sana verildi,seni çok sıkıca aralıklarla imtihana tabi tutacaklar,sakın unutma ,her an imtihan olabilirsin ."dedi.Ben şaşa kalmıştım,"sen nerden biliyorsun imtihan olduğumu "dediğimde güldü. Hiçbir şey söylemeden gitti ben Ali nin inançlı olduğunu biliyordum da ,bu kadar kapalı kutu misali içinde buhran dolaşan engin ölü deniz misali ,bu aşkı nasıl içinde saklayarak dışarıya vurdurmama sabrını gösteriyordu ,bunu anlayamıyordum.

[beyazgül12]

sayfa 810,

Sadece kısaca Ali Deliboran canımızı kısaca tanıtayım.Seferberlikte dedelerimiz köylerde ,kentlerde gezdikleri yerlerde,Ehlibeyt aşkına cemler yaparlarmış.

Ordan alınan dergahın kara kazan Hakkullahını yıllık toparlar getirir,Hz Hünkar Hacı Bektaşı Veliyullahın dergahında ihtiyaçlarına harcarlarmış. Artan para ile de kurbanlar alınır,cem yaparlarmış.Bu yanlız Osmanlı nın zulümü ve Alevi toplumunun Yavuz dönemindeki katliamı ve günümüzde de Osmanlıdan kalma tekke ve zaviyeler kanununa göre cem ayinleri suç sayıldığı için ,bu ibadeti o dönemler gizli yaparlardı.Benim aklım erdiğinde bu hep böyleydi. Delikardeşgilin Ali sinin dedesi ve onun amcazadesi Hasan Derviş ve Memet Şıh üçü beraber yaya olarak Hacı Bektaşı dergaha gidiyorlar,dergahın 12 İmamların yılıllk Hakkullahlarını teslim etmeye Sivas a kadar varıyorlar.Kızılırmağın üzerinde köprüden geçerken köprünün iki başını eşkiyalar kesiyorlar,durumu fark eden öteki dervişler o ara hakkullahları saklıyorlar.Ali nin dedesi hakkullah parasını keseye koyuyor,saklama fırsatı olmadığı için keseyi Kızılırmağa fırlatarak Hünkarım malına sahip çık,haramzadeler paranı elimizden alacaklar diyor. Neyse eşkiyalar gelip üzerlerini arıyor birşey bulamıyor,Derviş babaya soruyorlar o ırmağa attığın neydi,o da Hz Hünkarın Hakkullahını ona teslim ettim diyor.

[beyazgül12]

sayfa 810,devamı,

Eşkiyalar bu bir divaneye benziyor,bandan uzak duralım diyerek dervişleri serbest bırakıyorlar,herkes dergaha geliyor.O dönemlerde dergahın postnişanesi Cemalettin Ulusoy efendimiz varmış,rahmetlik Atatürk ona gül Cemal diye hitap edermiş.

Velhasıl dervişler toparlanıyor,herkes ,Cemalettin Efendimize niyaz eyleyerek topladıkları 12 İmam aşkına karakazan lokmalarını Cemalettin Efendimize teslim ediyorlar.Herkes ne kadar teslim ettiyse ,ismini yazdırıp kenara çekiliyor..

Sıra bizim derviş babaya geliyor,efendimiz Delikardaş sen hünkarın lokmasını nettin getir,teslim et deyince derviş baba kahırlanıyor,"Onu haramiler elimizden alacaktı,ben de onlara vermemek için on iki kırmızı lirayı Kızılırmağa attım.Hünkar teslim almıştır "diyor.O zaman Cemalettin efendimiz bu iş olmadı ,sana sitem kesiyorum,bu cemin kurbanlarını sen pişireceksin diyor.Derviş baba da "sevgili efendim ,ben bu kadar odunu nerden bulayım bulup nerden getirebilirim"deyince ,efendimiz de valla orasını sen bilirsin ,diyor.