Ayet ve Hadislerde İmamet

[f_altan]

9- Kays bin Abd'dan şöyle dediği naklolunmuştur: Abdullah bin Mesud'un da aralarında bulunduğu birkaç kişiyle oturuyorduk. Bedevi Araplarından biri çıkagelip "Abdullah bin Mesut hanginizsiniz?" dedi. Abdullah: Abdullah bin Mesud; benim, dedi. Arap adam: Peygamberiniz kendisinden sonra kaç halife geleceğini söyledi mi? diye sordu. Abdullah bin Mesud: Evet, dedi; on iki tane, Benî İsrail Nukebası sayısı kadar.[21]

10- Mesruk bin Ecda diyor ki: Abdullah bin Mesud'un yanındaydık. Kur'an'larımızı ona gösteriyorduk. O sırada bir genç ona sordu ki: Peygamberiniz kendisinden sonra kaç halife geleceğini size haber verdi mi? Abdullah: Sen bir genç olmana rağmen bunu benden soruyorsun, senden önce benden kimse böyle bir şey sormamıştı. Evet, peygamberimiz bize kendisinden sonra on iki halife geleceğini haber verdi; onlar, Benî İsrail'in Nukebası sayısıncadır.[22]

[f_altan]

11- Attab bin Muhammed, aşağıdaki hadisi üç yoldan Şâbi'den nakletmiştir (Elbette burada naklettiğimiz, muterref yoluyla Şâbi'den rivayet olunandır):
Şâbi, amcası Kays bin Abd'dan şöyle rivayet eder: Mescitte oturmuştuk, Abdullah bin Mesud da bizimleydi. Bedevi Araplarından biri yanımıza gelerek şöyle dedi: Abdullah sizin aranızda mıdır? Abdullah; Evet, ben Abdullah'ım, niçin sordunuz? dedi. Göçebe Arap: Ya Abdullah! Peygamberiniz kaç tane halife geleceğini size haber verdi mi? Abdullah: Irak'a geldiğimden beri hiç kimsenin bana sormadığı bir soruyu sordun. Evet, Benî İsrail Nukebası sayısınca on iki kişi halife olacaktır.
Ebu Urabe, hadisin bu kısmını şöyle nakletmiştir: "Evet, bunlar Benî İsrail Nukebası sayısınca olacaktır"
Cerir Eş'as'tan, o da Abdullah bin Mesud'dan, o da Resulullah'tan şöyle nakletmektedir: Resulullah şöyle buyurdular: "Benden sonra halifelerim, Benî İsrail Nukebası sayısınca on iki kişidir."

12- Cabir bin Semure diyor ki: Babamla beraber Hz. Resulullah'ın yanındaydık. O hazret: “Benden sonra on iki emir gelecektir” buyurdu. Sonra sessizce bir şey söyledi. Ben babama; Resulullah sessizce ne buyurdu? diye sordum. Babam: "Hepsi Kureyş'tendir" buyurdular, dedi.

[f_altan]

13- Yine, Cabir bin Semure'nin şöyle dediği naklolunmuştur: Hz. Resulullah'ın huzuruna gittim, o hazretin şöyle buyurduğunu duydum: "Bu iş, on iki halife hükümet etmedikçe (gelmedikçe) son bulmayacaktır." Sonra yavaşça bir şey dediler. Babamdan o hazretin ne buyurduğunu sordum. Babam: "Hepsi Kureyş'tendir" sözünü buyurduklarını söyledi.

14- Yine, Cabir bin Semure diyor ki: Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduklarını duydum: "Benden sonra on iki halife gelecektir, hepsi de Kureyş'tendir." Eve döndüklerinde kimsenin yanında bulunmadığı bir sırada yanına giderek "Ondan sonra ne olacak?" diye sorduğumda "Kargaşalık olacak" buyurdular.
(15 ve 16. hadisler de aynı konuyu içermektedir.)

17- Selman-ı Farisî diyor ki: Hz. Resulullah'ın huzurlarına gittim. İmam Hüseyin (a.s) o hazretin dizlerinin üstündeydi. Resulullah onun ağzından ve gözlerinden öpüyordu ve şöyle diyordu: "Sen efendisin ve efendinin oğlusun. Sen imamsın ve imamın oğlusun, sen hüccetsin ve hüccetin oğlusun, sen soyundan gelecek dokuz hüccetin babasısın ve onların dokuzuncusu onların Kaim'i (kıyam edecek ve yeryüzünü adaletle dolduracak olan Mehdî)'dir."

[f_altan]

18- Emir-ul Müminin Hz. Ali (a.s) diyor ki: Hz. Resulullah şöyle buyurdular:

“Müjdeler olsun, müjdeler olsun, müjdeler olsun! Benim ümmetimin durumu yağmura benzer; öncesi mi hayırlıdır, sonrası mı belli olmaz. Yine ümmetimin durumu bir yıl bir grubun, diğer yıl da başka bir grubun faydalandığı bir bağa benzer; umulur ki son grup, bağış açısından daha geniş, kudret ve varlık açısından daha derin ve toplanmış meyve açısından daha güzel olur.
Benim ve benden sonra mutlu ve akıl sahipleri on iki kişinin başına geldiği ve sonunda İsa bin Meryem'in geleceği bir ümmet helak olur mu hiç? Ama bu arada, kargaşa ve fitnenin doğuracağı bir nesil helak olacaktır; onlar benden değildir, ben de onlardan değilim."

(19. Hadis İmam Ali (a.s)ın bir Yahudîye vermiş olduğu cevaplardır.)

[f_altan]

20- Temim bin Bohlul diyor ki:
Abdullah bin Ebu Huzeyl'den imametin kimin hakkı olduğunu ve imamın nişanelerini sordum. O, şöyle cevap verdi: Bu meseleye (imamet meselesine) kılavuzluk eden, müminlere hüccet olan, Müslümanların işlerinin sorumluluğunu üstlenmeye kalkan, Kur'an ile konuşan ve dinin hükümlerini bilen kimse Resulullah'ın kardeşi, onun ümmet arasındaki halifesi ve onun halka olan vasisidir; onun Peygamber’e olan nispeti Hârun'un Mûsa'ya olan nispeti gibidir. Onun itaati şu ayet gereğince farzdır: "Ey iman edenler; Allah'a, resulüne ve sizden olan Ulul Emr'e itaat edin." (Nisa/59) Allah-u Teala onun vasfında şöyle buyurmuştur: "Sizin veliniz ancak Allah, resulü ve iman edip namaz kılan ve rüku halinde zekât verenlerdir." (Maide/55)

İmam, halkın kendisine çağrıldığı ve Gadir-i Hum günü Hz. Peygamber’in Allah'ın emriyle onu halife atadığı kimsedir. Hz. Peygamber o gün şöyle buyurdular: "Ben size kendinizden daha evla (velayet sahibi) değil miyim?" Evet öyledir, dediklerinde buyurdular ki: "Öyleyse ben kimin mevlası isem bu Ali de onun mevlasıdır. Allah'ım onu seveni sev ve onunla düşman olana düşman ol, ona yardım edene yardım et ve onu yalnız bırakanı yalnız bırak ve ona destek olana destek ol."

O, müminlerin emiri, muttakilerin imamı, nur yüzlülerin önderi, vasilerin en üstünü ve Resulullah'tan sonra varlıkların en hayırlısı olan Ali bin Ebu Talib'dir. Ondan sonra Resulullah’ın iki torunu ve kadınların en üstününün çocukları olan Hasan ve Hüseyin'dir. Sonra Ali bin Hüseyin, sonra Muhammed bin Ali, sonra Câfer bin Muhammed, sonra Mûsa bin Câfer, sonra Ali bin Mûsa, sonra Muhammed bin Ali, sonra Ali bin Muhammed, sonra Hasan bin Ali ve son olarak Muhammed bin Hasan (a.s)'dır ki, günümüze dek birbiri ardınca gelmişlerdir. Bunlar imamet ve vasilik makamları ile tanınan Peygamber’in itreti (soyu ve Ehl-i Beyt'i)'dir. Her asır ve zamanda, her vakit ve saatte yeryüzü onlardan hiçbiri olmaksızın hüccetsiz kalmamıştır.

Onlar sağlam kulp (Urvet'ul Vuska), hidayet imamları ve Allah, yeryüzü ve gökyüzündekilere varis olana dek (dünyanın sonuna kadar) insanlara olan hüccetlerdir. Onlarla muhalefet eden herkes sapık, saptırıcı, hak ve hidayeti terk eden kimsedir. Onlardır Kur'an'ın açıklayıcıları ve Resulullah’ın yerine konuşanlar. Kim ölür de onları (imam olarak) tanımazsa cahiliye ölümüyle ölmüştür. Bunların dini; her türlü kötülükten uzak durmak, iffetli olmak, doğru konuşmak, maslahata göre hareket etmek, yorulmaksızın Allah için çalışıp çabalamak; emaneti, ister iyi olsun ister kötü, sahibine geri vermek, uzun secdeler yapmak, geceleri ibadetle geçirmek, haramlardan kaçınmak, sabırla Ferec'i (kurtuluşu) beklemek, çevrelerindekilerle güzel arkadaşlık ve güzel komşuluk yapmaktır.

Sonra Temim bin Bohlul dedi ki: Bu hadisin aynısını Ebu Muaviye Âmeş'ten ve o da İmam Sâdık (a.s)'dan imamet hakkında bana nakletti.

[f_altan]

21- Ebu Hamza-i Sümalî, Hz. İmam Sâdık (a.s)'ın şöyle buyurduğunu nakletmektedir: "Allah, Hz. Muhammed'i insanlara ve cinlere (peygamber olarak) gönderdi. Ondan sonra on iki vasi (halife) tayin etti. Onlardan bazıları geldi geçti, bazıları ise henüz gelmemiştir. Her vasiye ilahi bir sünnet takdir edilmiştir. Hz. Muhammed (s.a.a)'den sonra olan vasiler, İsa (a.s)'ın vasileriyle aynı takdiri paylaşmışlardır. Sünneti üzeredirler. Onlar on iki kişi idi ve Emir-ül Müminin Hz. Ali (a.s) da, Hz. İsa (a.s)'a takdir olunan sünnet üzereydi."

22- Zurare bin A'yen diyor ki: İmam Muhammed Bâkır (a.s)'ın şöyle dediğini işittim: "Biz on iki imamız. Hasan ve Hüseyin de onlardandır. Diğer imamlar ise Hüseyin (a.s)'ın evlatlarındandır."

23- Semaat bin Mihran diyor ki: Ben, Ebu Basir ve Muhammed bin İmran (İmam Bâkır (a.s)'ın hizmetçisi) bir evdeydik. Muhammed bin İmran dedi ki: İmam Sâdık (a.s)'ın "Biz oniki muhaddesiz"[23] dediğini işittim. Ebu Basir dedi: Allah için söyle, bunu İmam Sâdık (a.s)'dan kendin mi işittin? Allah'a bir veya iki defa yemin etmesini istedi. O da kendi kulaklarıyla işittiğine dair yemin etti. Ebu Basir bunun üzerine: Fakat ben bunu İmam Bâkır (a.s)'dan işittim, dedi.

[f_altan]

24- Zurare bin A'yen diyor ki: İmam Sâdık (a.s)'ın şöyle buyurduğunu işittim: "Biz imamlar Hz. Resulullah'tan sonra oniki kişiyiz. Hepimiz Muhammed'in âl'indeniz ve Ali bin Ebu Talib (a.s) da bunlardan biridir."

25- İmam Sâdık (a.s) İmam Bâkır (a.s)'dan, o da İmam Seccad (a.s)'dan, o da İmam Hüseyin (a.s)'dan şöyle buyurduğunu nakletmektedir: Emir'el Müminin Ali (a.s)'dan Resulullah (s.a.a)'in "Ben sizin aranızda paha biçilmez iki değerli emanet bırakıyorum; bunlardan biri Allah'ın kitabı, diğeri ise itretimdir" sözündeki itretten (Ehl-i Beyt'ten) kasıt kimler olduğunu sorduklarında şöyle buyurdular: "İtretten kasıt; ben, Hasan, Hüseyin ve dokuzuncusu Mehdî ve Kâim olan Hüseyin'in dokuz evladıdır. Kevser havuzunun başında Resulullah'a kavuşuncaya dek onlar Allah'ın kitabından, Allah'ın kitabı da onlardan ayrılmaz."

26- Ali bin Fazl el-Bağdadî diyor ki: Ebul Abbas-i Sa'leb'in arkadaşı Ebu Ömer'den şöyle sordular: Hz. Resulullah buyurmuşlardır ki: "Ben size aranızda iki ağır emanet bırakıyorum." Acaba neden bunlar iki ağır emanet olarak adlandırılmışlardır? Ebu Ömer dedi ki: "Çünkü o iki emanete sarılmak çok ağır ve zordur."
(27 ila 29. hadislerde on iki Ehl-i Beyt (a.s) imamlarının ismi zikrolunmaktadır.)

[f_altan]

30- Abdullah bin Abbas diyor ki: Resulullah (s.a.a)'den şöyle buyurduğunu duydum: "Ben, Ali, Hasan, Hüseyin ve Hüseyin'in evlatlarından dokuz kişi, mutahhar (tertemiz) ve mâsumuz."

31- Metindeki senetle Abdullah bin Abbas'tan Resulullah (s.a.a)'in şöyle buyurmuş olduğu nakledilmiştir: "Ben peygamberlerin efendisiyim, Ali bin Ebu Talib de vasilerin efendisidir. Benden sonraki vasilerim de oniki kişidir; onların ilki Ali bin Ebu Talib, sonuncusu ise «Kâim»'dir."

32- İmam Sâdık (a.s), babaları vasıtasıyla İmam Ali (a.s)'dan Resulullah (s.a.a)'in şöyle buyurduğunu nakletmiştir: "Allah (c.c), Ehl-i Beyt'imden oniki kişiye benim ilim, idrak ve hikmetimi bağışlamıştır. Onları benim tînetimden (çamurumdan) yaratmıştır. Benden sonra onları inkâr edenlere ve benimle onlar arasında akrabalık bağını görmezlikten gelenlere yazıklar olsun! Onlara ne olmuş? Allah benim şefaatimi onlara ulaştırmasın!"

[f_altan]

33- Zeyd bin Ali, babası İmam Seccad (a.s)'dan, o da babası İmam Hüseyin (a.s)'dan Resulullah (s.a.a)'in şöyle buyurduğunu nakletmiştir: "Evveli ben, Ali ve evlatlarımdan onbir kişi olan -ki hepimiz akıl sahibi kimseleriz- ve sonuncusu da Meryem oğlu Mesih olan bir ümmet nasıl helak olur! Fakat bu arada benden olmayan ve benim de onlardan olmadığım kimseler helak olacaklardır."

34- İmam Seccad (a.s) babası İmam Hüseyin'den, o da babası Hz. Ali'den, o da Resulullah (s.a.a)'den şöyle buyurduğunu naklediyor: "Benden sonraki imamlar on iki kişidir; ey Ali onlardan ilki sensin, sonuncuları da Allah Tebarek ve Teala, yeryüzünün doğu ve batısını onun eliyle fethedecek olan Kâim'dir."

[f_altan]

35- İmam Cevad (a.s)'dan şöyle buyurduğunu rivayet etmişlerdir: Bir gün Emir'ül Müminin Ali (a.s), oğlu Hasan (a.s) ve Selman-ı Fârisî (r.a) ile beraber, Selman-i Fârisî'nin eline yaslanmış olduğu bir halde Mescid'ül Harâm'a geldi. O sırada kılık kıyafeti güzel olan bir adam gelerek Emir'ül Müminin Ali (a.s)'a selam verdi. İmam (a.s) da onun selamını aldı ve o adam da oturdu. Daha sonra şöyle dedi: Ey Emir'ül Müminin! Size üç soru soracağım; eğer bu soruları cevaplarsanız anlarım ki, bu halk sizin hakkınızda öyle bir iş yapmış ki, kesinlikle dünyada ve ahirette güvende olmayacaklardır. Ama eğer bu soruları cevaplayamazsanız anlarım ki, siz ve onlar eşitsiniz (sizin başkalarıyla bir farkınız yoktur).

Emir'ül Müminin Ali (a.s) ona: Ne istersen sor, buyurdular. Adam, şöyle bir soru sordu: İnsan uyuyunca ruhunun nereye gittiğini, nasıl bir sözü hatırladığını, nasıl onu unuttuğunu ve insanın evladının nasıl amcalarına ve dayılarına benzediğini bana bildir. Emir'ül Müminin Ali (a.s), İmam Hasan (a.s)'a dönerek: Sen onun cevabını ver, buyurdular.

İmam Hasan (a.s) buyurdu: İnsan uyuduğunda ruhunun nereye gittiğini sorduğun soruya gelince; cevabı şudur: İnsan uyuduğu sürece ruhu rüzgâra muallaktır, rüzgâr da havaya muallaktır. Eğer Allah-u Teala ruhun sahibine dönmesine izin verirse, o ruh rüzgârı (kendine doğru) çeker, rüzgâr da havayı çeker; derken, ruh dönüp sahibinin bedenine yerleşir. Ama eğer Allah-u Azze ve Celle ruhun sahibine döndürülmesine izin vermezse hava rüzgârı, rüzgâr da ruhu çeker; böylece ruh, kıyamet günü haşroluncaya dek sahibine geri gönderilmez. Hatırlama ve unutma hakkındaki soruna gelince; cevabı şudur:

İnsanın kalbi bir hokkadır. Hokkanın üzerinde ise bir örtü vardır. Eğer insan Muhammed (s.a.a) ve Ehl-i Beyt'ine kâmil bir salavat gönderirse o örtü kalkar ve kalp aydınlanır ve insan unuttuğu şeyi hatırlamış olur. Ama eğer insan, Muhammed ve Ehl-i Beyt'ine salavat getirmez veya eksik getirirse o örtü o hokkanın üzerine kapanır; derken, kalbi karartır ve insan hatırlamış olduğunu unutur.
Doğan çocuğun amcalarına veya dayılarına benzediği konusuna gelince; cevabı şudur ki: Erkek rahat bir kalp, dinlenen bir damar ve müztarip olmayan bir bedenle hanımına yaklaşır, onunla cima ederse, nutfe rahmine yerleşir ve çocuk anne ve babasına benzer. Ama eğer erkek, rahat olmayan bir kalp, dinlenmeyen bir damar ve ıstıraplı bir bedenle hanımına yaklaşır, onunla cima ederse, o zaman nutfe ıstıraplı bir halle bazı damarlara yerleşir. Eğer amcalarla ilgili damarlardan birine yerleşmiş olursa çocuk amcalarına benzer; yok eğer dayılarla ilgili damarlardan birine yerleşmiş olursa, o zaman çocuk dayılarına benzer.

Sonra adam dedi ki: Şehadet ederim ki, Allah'tan başka ilah yoktur, buna önceden de şehadet ederdim; şehadet ederim ki, Muhammed (s.a.a) Allah'ın elçisidir, buna önceden de şehadet ederdim; şehadet ederim ki, sen (Hz. Ali'ye işaret etti) Allah resulünün vasisi ve halifesisin, buna önceden de şehadet ederdim; şehadet ederim ki, sen (Hz. İmam Hasan'a işaret etti), onun vasisi ve halifesisin, buna önceden de şehadet ederdim; şehadet ederim ki, Hüseyin bin Ali (a.s), sizden sonra babanızın vasisidir ve onun yerine oturacaktır; şehadet ederim ki, Ali bin Hüseyin, Hüseyin'in emriyle ondan sonra onun yerine oturacaktır; şehadet ederim ki, Muhammed bin Ali, Ali bin Hüseyin'in emriyle ondan sonra onun yerine oturacaktır; şehadet ederim ki, Câfer bin Muhammed, Muhammed bin Ali'nin emriyle onun yerine oturacaktır; şehadet ederim ki, Mûsa bin Câfer, Câfer bin Muhammed'in emriyle onun yerine oturacaktır; şehadet ederim ki, Ali bin Mûsa, Mûsa bin Câfer'in emriyle onun yerine oturacaktır; şehadet ederim ki, Muhammed bin Ali, Ali bin Mûsa'nın emriyle onun yerine geçecektir; şehadet ederim ki, Ali bin Muhammed, Muhammed bin Ali'nin emriyle onun yerine geçecektir; şehadet ederim ki, Hasan bin Ali, Ali bin Muhammed'in emriyle onun yerine geçecektir; şehadet ederim ki, Hasan'ın evlatlarından bir kişi, zuhur edip yeryüzünü, önceden zulümle dolduğu gibi adaletle dolduruncaya kadar onun künyesini veya ismini dile getirmek caiz değildir, Hasan bin Ali'nin emriyle onun yerine geçecek olan vasisidir. Allah'ın selamı, rahmeti ve bereketi senin üzerine olsun ey müminlerin emiri! Adam, daha sonra kalkıp gitti.

Emir'ül Müminin Ali (a.s), İmam Hasan'a: Ya Eba Muhammed (İmam Hasan'ın künyesidir)! Onu takip et ve nereye gitmek istediğini öğren, buyurdular. Hz. Hasan (a.s) onun hemen arkasından dışarı çıktı. Onu göremeyince şöyle dedi: O adam ayağını mescitten dışarı atar atmaz gözlerden kaybolunca Emir'ül Müminin Ali (a.s)'ın yanına döndüm ve olayı ona anlattım. İmam (a.s): Ya Eba Muhammed! Onu tanıdın mı? diye sordu. Cevaben; Allah, onun resulü ve Emir'ül Müminin daha iyi bilir, dedim. İmam (a.s); O, Hızır (a.s) idi, buyurdular.

(Uyun-i Ahbar’ur-Riza. Hadis pınarı 6. Bölüm)