Yabancı Bir Yazarın Kitabından Alıntı

[beyazgül12]

YAZAR :DALE CARNEGIE

ÜZÜNTÜYÜ BIRAK YAŞAMAYA BAK

Sayfa :175


ÜZÜNTÜYÜ YENMEK İÇİN EN İYİ ÇARE

On Dokuzuncu Konu : ANNEMLE BABAM ÜZÜNTÜLERİNİ NASIL YENDİLER


Söylemiş olduğum gibi ,ben bir Missouri çiftliğinde doğup büyümüştüm.O günün bir çok çiftçileri gibi benim ailem de oldukça zor şartlar altında yaşamakta idiler.Annem bir elayet okulu öğretmeni ,babam da ayda on iki dolara sabahtan akşama kadar çalışıp didinen bir çiftçi idi. Yalnız elbiselerimi değil,elbiselelerimi yıkayan sabunu da annem kendisi yapardı.

Elimize hiç para geçmezdi. Sadece yılda bir defa domuzlarımızı sattığımız zaman başka ,terayağ ve yumurtalarımızı bakkal dükkanında un ,şeker ve kahve ile tramba ederdik.Ben on iki yaşında ikenyılda kendim için harcayacak elli sent bile elime geçmiyordu.Bir 4 Temmuz bayramı kutlamaya gittiğimiz ve babamın bana istediğim şekilde harcamak için on sent verdiği günü hala hatırlayabilirim.Kızılderililerin hazineleri benim olmuş gibi duyguya kaptırmıştım kendimi.

Bir odalı eyalet okuluna devam etmek için bir milllik yol yürürdüm. Kar tepelem yığıldığı ve termometre sıfırın altına yirme sekiz derece doyayında olduğu esnada yürürdüm. On dördüme gelinceye kadar ayagıma ne lastik ne de şosun giymedim.Uzun soğuk kışlar sırasında ayaklarım çoğunlukla ıslak ve üşümüş haldeydiler.bir çocukken kış sırasında ayakları kuru ve sıcak olan hiçbir kimseyi düşünemezdim.

Ailem günde on altı saat bir esir gibi çalışırlardı. Bununla beraber çoğunlukla borçlar altında ezilir ve talihsizlikle perişan olurduk.

[beyazgül12]

Sayfa :176

En eski hatıralarımdan bir tanesi 102 Nehrinin her şeyi yıkarak ,bizim mısır tarlalarımız ve otlarımızı kaplayarak taşışını seyretmekti. Su baskınları yedi yılın altında ürünlerimizi mahfederdi.yıl yıl ardına domuzlarımız koleradan telef oldular ve onları yaktık.Şimdi gözlerimi kapayıp yanan domuz etinin keskin kokusunu hatırlayabilirim..


Bir yıl nehir taşmadı.Güzel bir mısır ürünü yetiştirdik.Beslemek için sığır satın aldık ve onları mısırlarımızla semirttik.Fakat o yıl nehir taşıp da mısırlarımızı yok etseydi de yine fark etmezdi.Çünkü Chicago borsasında semiz sığır fiyatları düştü.Sığırı besleyip semizlettikten sonra hepsi için sadece otuz dolar alabildik ki,bu fiyat onlar için yapmış olduğumuz masraftan azdı. Koca bir yılın emeği için otuz dolar !

Ne yaptıysak hiçbir ehemmiyeti olmadı ,hep para kaybettik. Babamın satın almış olduğu yavru katırları hala hatırlayabilirim.Onları tam üç yıl besledik onları tımar etmek için insan tuttuk. Sonra Tennessee de ,Memphis e yolladık ve orada onları üc sene içinde yapmış olduğumuz ödemeden daha düşük bir fiyata sattık.


On yıl çetin ve yorucu bir didinmeden sonra ,yalnız meteliksiz kalmış değil,gırtlağımıza kadar borca da batmış bulunuyorduk. Çiftliğmiz ipotek edilmişti.Elimizden geldiği kadar fazla çalışalım ,yine de ipoteğin taksitlerini bile ödeyemiyorduk.İpotek yapmış olan banka babama kötü mumamele etti,tahkir etti ve çiftliğini onun elinden almakla korkuttu.Babam kırk yedi yaşındaydı. Otuz yıldan fazla bir zaman süren yıpratıcı ve ağır bir çalışmadan sonra ,borcu ve can sıkıntısından başka hiçbir şeye sahip olamamıştı.Bu onun tahammül edebileceğinden fazlaydı.Kendisini üzüntüye kaptırdı.Sağlığı bozuldu. Bütün gün tarlada yapmakta olduğu çalışmaya karşılık yemek için hiç iştah duymuyordu ve iştahını açması için de ilaç alması gerekiyordu.Doktor anneme orur amüı al içinde öleceğini söyledi.Bbam o kadar üzüntü içindeydi ki daha fazla yaşamak istemiyordu.Annemin sık sık ,babamın atların yemini vermek ve inekleri sağmak için gidip de beklediği süre içinde gelmyince onun cesedini bir ipin ucunda asılı olarak bulacağından korkarak ahıra gittiğini söylediğini işitirdim.Bir gün bankacının,çiftliğin ipoteğinin vadesini sona erdireceği tehdidinde bulunmuş olduğu Maryville den eve dönerken arabanın atlarını 102 Nehrinin üstünden geçen bir köprünün üzerinde durdurup ,arabadan inmiş ve uzun bir süre suya atlayıp herşeyi bir sona erdirip erdiremeyeceğini düşünerek ve gözlerini suya dikerek uzun zaman durmuştu....

[beyazgül12]

Sayfa :177

Yıllarca sonra babam o köprüden atlamamış olmasının tek nedeninin annemin ," Eğer Allah ı seviyor ve onun on emrini yerine getiriyorsak herşey sonunda yoluna girer " cümlesine ilişkin kanısının bulunması ve derin esaslı ve sevinçli insan olunması lazım geldiğini söylemişti.Annemin hakkı vardı.Her şey sonunda yoluna girmişti.Babam o tarihten sonra kırk iki mutlu yıl daha yaşadı ve seksen dokuz yaşında olduğu halde 1941 de öldü.


Bütün bu uğraşlı ve sıkıntılı yıllar sırasında annem hiç üzülmedi.Bütün sıkıntılarını dua ederek Allah a sundu.Her geçe yatağa girmezden önce annem İncil den bir bölüm okurdu ve sık sık annem veya babam İsa ının (as )şu huzur verici sözcüklerini okurlardı." Babamın evinde birçok odalar vardı,senin için bir yer hazırlamaya gidiyorum .Benim olduğum yerde sen de olabilirsin ."Sonra o yapayalnız Missouri çiftlik evinde iskemlelerimizin önünde diz çöküp ,Allah a bizi sevmesi ve koruması için dua ederdik.

William James ,Harvard da felsefe profesörü iken :

""""" Tabi ki üzüntünün en belli başlı tedavi aracı dini imandır """""demişti...

Bunu bulmak için Harvard a gitmemiz gerekmez.Annem bunu bir Missouri çiftliğinde öğrenmişti.Ne su baskınları ,ne borç ,ne de felaketler onun o mutlu ,parlak ve başarılı ruhunu ezebilirdi. Çalıştığı sıradaki ilahilerden sesi hala kulaklarımda çınlıyor..

Yukardaki babamızın aşağıya yağdırdığı
sükün ,sükün,harikulade sükün
Ruhumu ebediyen temizle dua ediyorum
Aşkın derin dalgalarında ..

[beyazgül12]

Annem yaşantımı Dini çalışmaya adamamı istemişti.Yabancı memleketlerde çalışacak bir misyoner olmayı gerçek olarak düşünmüştüm.Sonra koleje gittim ve yıllar geçtikçe yavaş yavaş üzerime bir değişiklik geldi.Biyoloji ilim ,felsefe ve karşılaştırmalı dinleri inceledim.İncil in nasıl yazılmış olduğuna ilişkin kitaplar okudum.Onun idda ettiği birçok şeyleri araştırmaya başladım.O gün kataba vaizlerinin öğretttikleri dar dokrinlerin birçoklarından kuşkulanmaya başladım. Şaşkın bir halde idim .Walt Whitman gibi ,ben de " Araştırıcı sorguların içinde dönüp kıvrandığını duydum" Neye inanmak gerek bilmiyordum.Hayatta hiçbir amaç görmedim.Dua etmeyi bıraktım.Aklın aczi felsefesine inanan bir insan oldum.Bütün hayatın plansız ve amaçsız olduğuna inandım. İnsanların yeryüzündeki iki milyon yıl önce yaşamış olan dinazorlardan hiç de daha ilahi bir amaçla dolu olmadıklarına inanıyordum.Bir gün insan soyunun tıpkı dinazorlar gibi yok olacağını hissediyordum.İlmin ,güneşin yavaş yavaş

sayfa :178

soğumakta olduğunu öğrettiğini ve onun harareti yüzde on oranında bile düşmüş olsa yeryüzünde hiçbir şekilde hayat kalmayacağını biliyordum.İnsanı kendine benzer bir şekilde yaratmış olan koruyucu bir Allah fikri ile alay ediyordum.Karanlık ,soğuk ,hayatsız mesafenin içinde dönerek uçuşan milyonlar ve milyarlarca güneşin sör bir güç tarafından yaratılmış olduğuna inanıyordum.belki de onlar zaman ve paranın her zaman var oluşu gibi daima mevcut olmuşlardı...

[beyazgül12]

Şimdi ise bütün bu soruların karşılığını bildiğimi mi itiraf ediyorum ? Hayır. Hiç kimse bu güne kadar kainatın sırrını ,hayatın sırrını anlatmayı başaramadı.Her taraftan esrarlarla kuşatılmış bulunuyoruz.Vücudumuzun işleyişi derin bir esrarla kaplıdır.Evinizdeki elektrik de öyle.Duvarın çatlağında yetişmiş çiçek de öyle ,pencerenizin dışındaki yeşil çimenlik de öyle .

General Motors Araştırma Labaratuvarlarının kılavuzu Dali Charles F.Kettering "çimen"in neden "yeşil "olduğunu bulmaya çalışması için Antioch kolejine her yıl cebinden otuz bin dolar veriyor.Eğer çimenin güneş ışığı ,su ve karbon dioksidi şekere çevirebilmeye nasıl başarabildiğini öğrenebilecek olursak insanlığı değiştirebileceğimizi bildiriyor.


Otomobilimizin içinde motorun işleyişi de büyük bir sırla kaplıdır.General Motors Araştırma Labaratuvarı silindirlerdeki bir kıvılcımın nasıl ve neden dolayı otomobilinizi yürüten bir patlama meydana getirdiğini öğrenmeye çalışmak için yıllarca zaman ve milyonlarca dolar harcadı ve yine de bunu karşılığını öğrenemedi.

Vücudumuzun ,elektriğin veya bir gaz motorunun sırrını anlayamayışımız konusu bizi onları kullanmak ve onlardan memnun olmaktan alıkoymaz.Duanın ve Din in sırlarını anlamamam konusu artık beni Din in getirdiği daha zengin,daha mutlu hayatı sevinçle yaşamaktan alıkoymuyor.Nihayet sonunda ,Santayana nın :

" İnsan hayatı anlamak için değil ,onu yaşamak için yaratılmıştır." sözcüklerinin anlamını çözüyorum..

[beyazgül12]

Din e döndüm....Neyse , neredeyse Dine geriye dönmüş olduğumu söyleyecektim,fakat bu doğru olmayacak.Yeni din anlayışına doğru ileri gittim.Kiliseleri ayıran inançlardaki farklara karşı artık en zayıf bir ilgim bile yok değil. Fakat tıpkı elektriğin ,iyi gıdanın ve suyun benim için ne yapmakta olduklarıyla ilgili oluşum gibi dinin de benim için ne yapmakta olduğu konusu ile son derece ilgilendim..Elektrik, iyi gıda ve su benim daha zengin ,daha dolgun ,daha mutlu bir hayat sürmeme yardım ediyorlar. Fakat Din bundan çok daha fazlasını yapıyor. Bana manevi değerler veriyor. Bana William James in söylediği gibi :

sayfa :179

" """Hayat için yeni bir tat ..daha fazla hayat ,daha geniş ,daha zengin ,daha mennun edici bir hayat""" veriyor .Bana iman,ümit ve cesaret veriyor.Asap gerginliklerini ,kuruntuları ,korku ,endişe ve üzüntüleri ordadan kaldırıyor.Hayatıma bir amaç ve yön veriyor.Mutluluğumu geniş ölçüde düzeltiyor,bana eksiksiz bir sağlık veriyor.Kendim için """Hayatın dönüş uğuldayan kumlarının ortasında bir sessizlik vahası """yaratmama yardım ediyor.

Frances Bacon üç yüz elli yıl evvel şu sözleri söylediği zaman haklıydı:

"""Küçük bir felsefe insanın zekasını Dinsizliğe yöneltir,fakat felsefede derinlik insanların zekalarını Din e götürür...""""


İnsanların ilimle din arasındaki çatışmadan söz ettikleri günleri hatırlayabiliyorum.Ama bu artık yok.Bütün ilimlerin en yenisi -Psikiatri - İsa nın öğretmiş olduğu şeyleri öğretiyor.Neden ? Çünkü Psikiatristler dua ve güçlü kuruntuları ,asap gerginliklerini ve korkuları ortadan kaldıracağını ,yok edeceğini anlıyorlar.Liderlerinden biri Dr.A.A.Brill in ;

" ""Gerçek Dindar olan bir insan asap hastalığına tutulmaz ."""sözünün doğruluğunu biliyorlar.

[beyazgül12]

"Eğer din doğru değilse ,o zaman ,hayat anlamsızdır .Trajik bir komedidir..."


Ölümünden bir kaç yıl evvel Henry Ford la görüştüm. Kendisiyle tanışmazdan evvel,onun dünyanın en büyük işlerinden birini kurma ve idare etme sırasında geçirmiş olduğu uzun yılların asabi izlerini göstereceğini ummuştum.Bundan dolayı onun seksen yedi yaşında ne kadar sakin ,zinde ve huzurla dolu olduğunu görmekle şaşkınlığa düşmüştüm.Kendisine hiç üzülüp üzülmemiş olduğunu sorduğum zaman şöyle karşılık verdi:

""Hayır .Her şeyi Allah ın sevk ve idare ettiğine ve onun benden hiçbir salık almaya gereği olmadığına inanıyorum.Allah varken herşeyin sonunda en iyi biçimini alacağına inanıyorum.Böyle olunca üzülmek için ne gibi bir şey var ."""


Bu gün psikiatristler bile modern Hırıstiyanlık probagandacıları oluyorlar.Bizi öteki dünyadaki cehennem ateşlerinden sakınmak için dindar insanlar hayatı sürmeye değil,fakat bu dünyanın cehennem ateşlerinden - Mide Ülseri, angina bectoris,asap buhranları ve deliliğin cehennem ateşlerinden -sakınmak için Dindar bir insan hayatı sürmeye yöneltiyorlar.Pisikolojist ve psikiartristlerin neler öğretmekte olduklarına bir örnek olarak Dr.Henry C.Link tarafından yazılmış " Din e Dönüş " ü okuyunuz..


Evet ,Hıristiyan dini ilham ve sağlık verici bir uğraşıdır. İsa :

sayfa :180

""""Ben siz hayata sahip olabilesiniz ve ona daha bereketle sahip olabilesiniz diye yeryüzüne geldim"" dedi.

İsa kendi zamanında din yerine geçen kuru şekillere ve ölü dua kitaplarına itiraz ve hücum etti.O bir başkaldıran idi.Yeni bir çeşit din dünyayı altüst etmekle tehdit eden bir din kurdu.İşte o bunun için çarmıha gerildi.Dinin insan için-insanın din için değil -var olacağına :dini değişimlerin insan için yaratılmış-yoksa insanın dini değişimler için değil -olduğunu kurdu.Günahtan ziyade korkudan söz etti.Korku kötü cinsten bir günah,sağlığımıza karşı bir günah,İsa nın savunmuş olduğu daha zengin ,daha dolgun ,daha mutlu cesurane hayata karşı bir günahtır..

[beyazgül12]

İsa dinde sadece iki önemli şeyin var olduğunu bildirdi.Birincisi ALlahı bütün kalbimizle ,ikincisi de komşumuzu kendimiz gibi sevmek. Bunu yapan herkes bunun farkında olup olmadığına bakmaksızın dindardır.Örneğin benim kaynatam ,Oklahoma Tulsa lı Henry Pirce tir.O altın bir nizam içinde yaşamağa çalışıyor.Bayağı ,bencil ve ahlaksızca herhangi bir şey yapmaya yetenekli değildir. Bununla beraber kiliseye gitmiyor ve kendisine aklın aczi felsefesine inanan bir insan olarak bakıyor.Sacma bu ! İnsanı bir Hırıstiyan yapan nedir ?Bırakacağım buna John Billie karşılık versin .O olabilir ki ,Edinburgh Üniversitesinde Teoloji öğretmiş en ünlü profösördür.OI diyor ki :""Bir insanı Hıristiyan yapan onun inançlı fikirleri entellektüel olarak kabulü veya ölçülü bir nizama uyması değil ,fakat dengeli bir ruha sahip olması ve dengeli bir yaşantıya katılmasıdır.""


Eğer bu insanı Hıristiyan yapıyorsa ;Henry Price asil bir Hiristiyandır.

Modern Psikolojinin babası Henry James dostu ,Profösör Thomas Davidson a yıllar gecip gittikçe,kendisini "" Allahsız yaşamaya gittikçe daha az yetenekli """bulunduğunu yazmıştı.

Bu kitapta daha önce hakemlerin öğrencilerin tarafından gönderilmiş olan en eksiksiz hikayeyi seçmeye çalıştıkları zaman son derece güçlükle çalışmış olduklarını ve sonunda armağan bedelini fevkalede iki hikaye arasında bölünmüş olduğunu anlatmıştım.İşte birinciliği kazanmış olan ikinci hikaye :"""Allah olmaksızın yaşayamayacağını """çok güç ve ağır bir şekilde öğrenmesi gerekmiş olan bir kadının unutulmaz deneyi...

[beyazgül12]

sayfa 183

Yaşayan en namlı psikiatristlerden biri ,Dr.Carl Jung Modern Man in Search of a Soul kitabının 264 üncü sayfasında diyor ki:

"""Son otuz yıl içinde bana yeryüzünün bütün uygar memleketlerinden gelen insanlar başvurdular. Yüzlerce hastayı tedavi ettim. Hayatın ikinci yarısındaki -yani otuzbeşin üstünde- bütün hastalarımın arasında hastalığı ,son durumda ,hayata dair bir dini görüşten esinlenmeyen hiçbir hasta yoktur.Onların her birinin her çağın yaşayan dinlerin mensuplarına vermiş oldukları buyruklarla ilgilerini kaybetmiş olduklarından dolayı hasta olduklarını ve içlerinden dini dünya görüşünü yeniden kazanmamış olan hiç birinin iyice iyileşmemiş olduğunu söylemek hiç de yanlış değildir.."""



Bu sözler o kadar şaşırtıcıdır ki ,onu iri punto ile tekrar etmek istiyorum .(not : Bu cümleyi yazar kullanmıştır ben de aynen tekrar yazıyorum .)

Dr.Carl Jung diyor ki :


"""Son otuz yıl içinde bana yeryüzünün bütün uygar memleketlerinden gelen insanlar başvurdular.Yüzlerce hastayı iyileştirdim.Hayatın ikinci yarısındaki -yani otuz beşin üstünde - bütün hastalarım arasında hastalığın nedeni ,son durumda ,hayata dair bir dini görüşten doğmuş olmayan hiç bir hasta kalmadı.Onların her birinin her çağın yaşayan dinlerin bağlı olanlarına vermiş oldukları kurallarla ilgilerini kaybetmiş olduklarından dolayı hasta olduklarını ve içlerinden dini dünya görüşünün yeniden kazanmamış hiç birinin iyileşmemiş olduğunu söylemek hiç te yanlış değildir...""""

[beyazgül12]

Willim James de aşağı yukarı aynı şeyi söyledi :

""İman ,insanların beraber yaşadıkları güçlerden biridir ..""dedi.""""ve onun topyekün yokluğu yıkılış demektir ."""


Buddha dan bu tarafa yaşamış olan en büyük Hintli Lider Mahatma Gandhi eğer duanın dayan gücü ve verici gücünden ilham almamış olsaydı yok olacaktı.Nereden mi biliyorum ? Çünkü Gandhi kendisi böylye söyledi. """Dua olmasaydı """,diye yazdı,""" Çok zaman önce bir deli olacaktım."""


Binlerce insan buna benzer şekilde tanıklık edebilirler.Benim kendi babam da ,neyse evvelce söylemiş olduğum gibi ,eğer annemin duaları ve imanı olmamış olsaydı kendisini suya atıp boğacaktı.Şu arada tımarhanelerimizde çığlık çığlığa feryat eden binlerce azap içindeki ruh ,çatışmalıran yalnız başlarına döğüşmek yerine yardım için sade daha ulu bir güce yüz çevirmiş olsalardı ,belki de kurtulmuş olacaklardı.Hasta olup da kendi gücümüzün sınırına yaklaşmış olduğumuz zaman içimizden çoğumuz ümitsizlik içinde Allah 'a dönüyoruz .Tilki

sayfa 184,

deliklerinde dinsizler yoktur.Ama neden çaresiz kalıncaya kadar bekleyelim? Neden gücümüzü hergün yenilemiyoruz ? Hatta neden kiliseye gitmek için Pazar gününe kadar bekliyoruz? Ben yıllarca hafta arası günlerde öğleden sonraları boş kiliselere gitmek huyunu edinmiştim. kendimi manevi şeyler hakkında birkaç dakika düşünmek için vakit ayıramayacak kadar meşgul ve telaşlı olduğum zamanlarda kendi kendime şöyle derim. """ Bir dakika dur bakalım,Dale Carnegie,bir dakika dur bakalım.Bütün bu yoğun çalışma ve telaş ne ,küçük adam ? Biraz durup ,bir parça görme gücü elde etmene gerek var."""

Böyle zamanlarda, sık sık açık bulduğum ilk kiliseye dalarım.Bir Protestan olmama bakmadan ,sık sık elalede günlerde öğleden sonraları ,Beşinci caddedeki St.Patrick katedraline girer ve kendime önümdeki otuz yıl içinde ölmüş olacağımı ,fakat bütün kiliselerin öğrettikleri büyük gerçeklerin ise ölmez olduklarını hatırlarım.Gözlerimi kapayıp dua ederim.Bunu yapman sinirlerimi düzelttiğini ,vücudumu dinlendirdiğini ,görüşümü aydınlattığını ve bana değerlerimi yeniden değerlendirmem işinde yardım ettiğini gösteriyorum.Bu deneyi size de salık verebilir miyim ...